Gisteren heeft half Europa zitten kijken naar uitermate belabberd slecht zangtalent, uitgekauwde liedjes en strak ingestudeerde emotie, en uiteindelijk heeft, bijwijze van politiek statement een vrouw met baard, die op zich nog wel redelijk kon zingen, een glazen beeldje gewonnen.
Ik zelf heb ook gekeken, en toegegeven, het was best leuk, maar ik was dan ook behoorlijk aangeschoten.
Al dat oorontzielende geblèr wordt vandaag echter, om 13:00 op Nederland 2, in het programma NTR podium gecompenseerd door precies het tegenovergestelde van de act van gisteravond, met misschien wel nét zo’n sterk statement.
Vijf mannen, zonder baarden , hoofdzakelijk verkleed als vrouwen, zingen als countertenoren de sterren van de hemel in de vroeg 18e eeuwse opera Arteserse, van Leonardo Vinci, uitgevoerd in de oogverblindende opera van Versailles.
Oorspronkelijk was dit stuk geschreven in Rome, waar in die tijd, op last van de Paus, vrouwen niet welkom waren op het podium en de vrouwenrollen dus vertolkt moesten worden door castraten. Gelukkig mogen mooi zingende jongetjes tegenwoordig niet meer van hun balletjes worden ontdaan, maar daarmee is wel een hele octaaf aan mannelijk zangtalent uit het pallet verdwenen.
Maar met de opkomst van de countertenor zijn de hoge mannenstemmen terug en kunnen dit soort stukken weer uitgevoerd worden zoals ze bedoeld waren.
Het succes van de countertenoren is een vrij nieuw fenomeen omdat hele hoge mannenstemmen tot voor kort niet serieus genomen werden. En geloof me, ze zingen soms hoger dan ik kan fluiten. Maar waarom niet? Als een vrouw met een baard het songfestival kan winnen, dan kunnen mannen toch zeker ook verkleed als vrouw hun zoete klanken laten horen?
Kijken dus, om 13:00 op Nederland 2, een documentaire over deze opera in NTR podium, al was het maar omdat ik het gemonteerd heb.
